Terwijl de zon boven de Kempen haar best deed om het terrasweer te garanderen, liep een peloton Trail Buddies zich weer te pletter op enkele van de stevigste evenementen in binnen- én buitenland. Geen tijd voor zwembandjes en cocktailtjes – dit was een weekend van zware benen, en karakter tot op het tandvlees.
Van het Ardense reliëf tijdens de La Chouffe Trail, over de oneindige rondes in Bierbeek tijdens Another One Bites the Dust, tot een absurde, epische 500 kilometer in de Noorse wildernis – TBK was erbij. En hoe.
La Chouffe Trail - Houffalize op zijn mooist
Afgelopen weekend trokken vier van onze TBK’ers naar het hart van de Ardennen, waar het charmante Houffalize decor stond voor de La Chouffe Trail. Geen zompige modderbad-editie dit jaar, maar wél een stevig avontuur langs kabbelende riviertjes, rotsige singletracks en slingerende bospaden die al snel duidelijk maakten waarom deze trail zo geliefd is bij de pure liefhebber.
Andy, Koen en Toon startten aan de 80 kilometer met het vaste voornemen om hun benen een dagje te laten afzien. En afzien deden ze. Vooral Koen, die al vroeg in de race voelde dat het zo'n dag ging worden waarop alles nét iets meer pijn doet dan anders. Maar wie Koen kent, weet: opgeven staat niet in zijn woordenboek. Hij beet zich vast, vocht tegen zichzelf, en sleepte zich kilometer na kilometer richting finish. Da's pas karakter.
Els koos intussen voor haar allereerste halve marathon in de Ardennen. Vol overtuiging aan de start, en vol goeie goesting begon ze aan haar avontuur, en ze werkte het af alsof ze dat al jaren deed. Geen miserie, geen drama – gewoon een debuut om trots op te zijn. Niet alleen een persoonlijke overwinning, maar ook een bewijs dat je niet per se 80 kilometer moet afzien om van de magie van het trailrunnen te proeven. Goed bezig Els, ge zijt vertrokken!
AOBTD - Rondjes draaien tot ge erbij neervalt
In Bierbeek ging Another One Bites the Dust door – een race die eenvoud uitstraalt maar qua mentale en fysieke uitdaging pure waanzin is. Eén ronde van 6,9 kilometer, deels op kasseien en met een slordige 100 hoogtemeters, elk uur opnieuw, tot ge niet meer kunt of wilt. Geen finishlijn, geen eindtijd. Enkel volhouden, herstarten, en proberen niet toe te geven aan de duivel op uw schouder.
Bert liep zich alweer in de geschiedenisboeken. Met 28 rondes en net geen 200 kilometer voegt hij niet enkel een straffe prestatie toe aan zijn palmares, maar rondt hij ook zijn eerste Legends Slam af. Vier van de zwaarste Belgische ultratrails op één jaar tijd finishen? Check. En Bert deed het gewoon op zijn Berts.
Youri ging ook stevig door en tikte de 100 kilometer aan – een doel dat hij vooraf stilletjes had gehoopt te halen, maar nu met trots kan bijschrijven op zijn lijst. Welkom in de 100K-club, Youri – daar horen pijnlijke voeten en pizza aan de finish bij.
Verder zagen we sterke bijdragen van Kris, Robin, Carine, Kathleen, Jurgen en Sigrid, elk met hun eigen ritme, hun eigen motivatie. Sommigen vielen net voor het doel, anderen gingen net een stap verder dan ze gedacht hadden. Maar allemaal deden ze wat TBK’ers het beste doen: rondjes draaien met overtuiging, humor en doorzettingsvermogen, en vooral met veel steun aan elkaar.
FTS - Festival Trail Semois - Paadjes, barbeque en muziek
En dan was er ook nog Kris, die samen met zijn vrouw opnieuw afzakte naar het zuiden van het land voor de Festival Trail Semois. Voor de tweede keer stond hij daar aan de start, in een streek die bekendstaat om haar wilde valleien, pittige klimmetjes en slingerende paadjes langs de Semois. Geen wedstrijdmentaliteit dit keer, maar puur genieten van het samen onderweg zijn, het uitzicht op de kronkelende rivier en de gezellige sfeer waar dit trailfestival om bekend staat. Soms is het niet de tijd die telt, maar de tijd die je samen maakt. En daar was dit weekend het perfecte voorbeeld van.
Langt Og Lenge - Kevin, de goat, en 500 kilometer pure waanzin
En dan hebben we natuurlijk nog Kevin, de man die geen wedstrijd lijkt te kiezen, maar eerder wordt opgeroepen door obscure berggoden met teveel vrije tijd. Deze keer kwam de oproep uit Noorwegen, voor Langt Og Lenge – letterlijk: “Lang duurt lang.” En da’s geen grap.
Kevin is dit jaar één van de deelnemers aan de Oslo Bergen Trail, een mythische tocht voor ultralopers die niet vies zijn van wat eenzame kilometers en onvoorspelbare omstandigheden. Deze self-supported race telt 500 kilometer en 16.000 hoogtemeters, en loopt van het centrum van Oslo naar de westkuststad Bergen, dwars door bossen, fjells, gletsjervalleien en verlaten hoogvlaktes. Je kiest zelf wanneer je loopt, eet of slaapt – als je maar binnen de limiet van 9 dagen aankomt.
En Kevin? Die lijkt te gedijen in dat soort omstandigheden. Met zijn kalme hoofd en eindeloze uithouding is hij als een soort kempische fjordgeit – onverstoorbaar, doelgericht en koppig als de pest. Terwijl wij in Bierbeek en Houffalize de zon op onze kop kregen, worstelde hij met mist, regen en kilometers aan rotsige trails. Soms loopt hij, soms stapt hij – maar altijd met dat stille doorzettingsvermogen en eeuwige enthousiasme dat hem zo typeert. Dag na dag, kilometer na kilometer, helemaal op zichzelf. En ergens weten we allemaal: hij geniet ervan. Op z’n eigen koppige, stille manier.
Hoe het hem vergaat? Waarschijnlijk goed. Of slecht. Of allebei tegelijk. Hij is ongetwijfeld moe, nat, en ramp boven ramp ligt zijn kam nog in Oslo. Maar dat hij zal blijven doorgaan, daar twijfelt niemand aan. Want als er één TBK’er is die niet bang is van een beetje eenzaamheid, dan is het Kevin wel. Maar dat het straf is, daar bestaat geen twijfel over. Op moment van schrijven moet hij nog een 100km afleggen, voor velen een onoverkomelijke afstand, voor Kevin een laatste eindsprint ergens in het midden van nergens, als stille ambassadeur van onze Kempische zotheid.
Eén weekend, vier verhalen - allemaal TBK
We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: bij Trail Buddies Kempen gaat het niet om snelheid of podiumplaatsen – al worden die ook gesmaakt – maar om volhouden, proberen, afzien, lachen en soms ook gewoon genieten van hoe belachelijk zwaar het allemaal is. Dit weekend was daar een schoolvoorbeeld van.
Of het nu gaat over 500 kilometer in Noorwegen, een halve marathon in de Ardennen, of eindeloos veel rondjes in Bierbeek – bij TBK zijn we overal, en altijd met hart en ziel.
Reacties